«Σε κάθε τομέα πολλοί είναι ερασιτέχνες, αλλά ισχυρίζονται ότι είναι επαγγελματίες. Νομίζω πως θα ξεχωρίσουν όσοι μπορούν να οργανώσουν καλύτερα τη δουλειά τους, το χρόνο τους, την επιχείρησή τους, όσοι είναι ευέλικτοι».

    Ο Γιώργος Εγγλέζος είναι ένας νέος επιτυχημένος επαγγελματίας στο χώρο του διαδικτύου, που την ίδια στιγμή κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, ομορφαίνοντας την καθημερινότητά του με το να ασχολείται συστηματικά και δημιουργικά με τη μουσική. Το κυρίως επάγγελμά του το ασκεί μέσω της εταιρείας του με τίτλο «interTen», που αναλαμβάνει διαδικτυακά projects, έχοντας κάνει σχετικές σπουδές στον τομέα των υπολογιστών. Πολύ νωρίτερα, όμως, η μουσική άρχισε να παίζει ρόλο στη ζωή του, αρχικά κάνοντας μαθήματα κιθάρας και στη συνέχεια φτιάχνοντας λεπτομερείς παρτιτούρες από τραγούδια που άκουγε. Στόχος του ήταν η ελεύθερη διακίνησή τους στο ίντερνετ, ώστε να μπορούν και άλλοι να τα παίξουν. Αυτό συνιστούσε πολύωρη ενασχόληση, καθώς πρόκειται για επίπονη, επίμονη και μοναχική προσπάθεια, που τον διέκρινε στα φοιτητικά του χρόνια από το μέσο όρο των συνομηλίκων του. Το αποτέλεσμα φάνηκε άμεσα και οι κόποι του αξιοποιήθηκαν και ανταμείφθηκαν, όπως πλέον αποδεικνύεται, καθώς αυτές οι παρτιτούρες αποτέλεσαν τότε το λόγο ύπαρξης και τον πρώτο πυρήνα δημιουργίας της διαδικτυακής Ελληνικής Μουσικής Κοινότητας, που σήμερα ονομάζεται «MusicHeaven».
        Με το Γιώργο γνωριστήκαμε πριν τέσσερα χρόνια περίπου αφορμή του επαγγέλματός του. Ήπιαμε έναν καφέ και συζητήσαμε για θέματα που αφορούσαν ένα διαδικτυακό project. Τότε τίποτα ακόμα δεν έδειχνε τη μελλοντική μας συνεργασία στον ιστοχώρο της μουσικής κοινότητας του «MusicHeaven», που προέκυψε πολύ αργότερα από δική του πρόταση, την οποία με μεγάλη χαρά δέχτηκα. Έκτοτε έχουμε βρεθεί και άλλες φορές, εφόσον πλέον το «MusicHeaven» αποτελεί μέρος και της δικής μου καθημερινότητας. Από την πρώτη φορά που τον είδα, όμως, μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου θετικού με κρυστάλλινη διαύγεια προθέσεων, που η σκέψη και ο τρόπος λειτουργίας του δεν απέχουν πολύ από το επάγγελμα το οποίο επέλεξε να ασκήσει. Πολλά στοιχεία τον κάνουν εμφανώς να ξεχωρίζει, όπως είναι η συστηματικότητα στον τρόπο οργάνωσής του, η επιλεκτικότητα στους ανθρώπους που θέλει να έχει γύρω του, η ψυχραιμία, η σοβαρότητα και η διακριτικότητα στην αντιμετώπιση καταστάσεων που προκύπτουν, η αμεσότητα στις αντιδράσεις, γιατί διαθέτει μία εκτελεστική ικανότητα που αργά ή γρήγορα πειθαρχείται στη σωστή κατεύθυνση και άλλα, τα οποία εξηγούν και δικαιολογούν το όγκο των καθηκόντων που έχει αναλάβει.
        Αυτά τα χαρακτηριστικά εμπλουτίζονται με δημιουργική πνοή και καταιγισμό ιδεών, καθώς εγκεφαλικά κινείται σαν «σβούρα», η οποία διαρκώς γυρίζει γυρίζει μέχρι να βρει λίγη ησυχία στην ανάπτυξη μίας νέας ιδέας. Ό,τι υπό άλλες συνθήκες θα σήμαινε κάρβουνο έχω την αίσθηση ότι για το Γιώργο γίνεται ένα ευχάριστο πεδίο δράσης για την εκτόνωση της ενέργειάς του. Όταν η ιδέα ολοκληρωθεί, ηρεμεί για πολύ λίγο και για όσο προλαβαίνει, γιατί η περίφημη «σβούρα» αναζητά την αμέσως επόμενη ιδέα. Όποιος σκέφτεται πολύ χρειάζεται απαραίτητα κάτι να απασχολεί το μυαλό του, και νομίζω ότι ο Γιώργος είναι από τους ανθρώπους που ηρεμούν κατεργαζόμενοι ιδέες. Διαθέτει, κατά τη γνώμη μου, ιδιότητες καλλιτεχνικές που τις διαχειρίζεται με τις μεθόδους κάποιου που ξέρει να κινείται, να στήνει και να ξεστήνει κόσμους ολόκληρους μέσα στα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα. Έτσι, ανανεώνει το πεπερασμένο, δίνοντάς του νέα πνοή, συνδυάζοντας το παλιό με το νέο και αναπροσδιορίζοντας οτιδήποτε στεγανό σταματάει να αναγνωρίζει τον εαυτό του έξω από ορισμένο πλαίσιο.
        Νομίζω ότι όλα αυτά επιβεβαιώνονται στην κεφαλίδα φράση του για τους ερασιτέχνες, τους επαγγελματίες και το ποιοι τελικά θα αντέξουν στην κρίση, θίγοντας, στην ουσία, ζητήματα αυτοσυνείδησης. Το να κάνει, δηλαδή, κάποιος επάγγελμα ό,τι πράγματι γνωρίζει καλά χωρίς ψευδαισθήσεις και βαυκαλισμούς, χωρίς την προχειρότητα της μετριότητας, που τη χαρακτηρίζουν η τεμπελιά, η μονοτονία, ο στενός ορίζοντας, ακόμα και η στεγνή αναπαραγωγή. Παρότι ζούμε, όμως, σε μία χώρα όπου ό,τι δηλώνει κανείς είναι, ενώ η εμμονή στη λεπτομέρεια ή στο νεωτερισμό μοιάζει με ανέκδοτο, τέτοιοι άνθρωποι και προσπάθειες θέλω να πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα αναδύονται από τη μάζα, για να δώσουν παράδειγμα και σε άλλους ή για να υποδείξουν και μία διαφορετική οπτική σε όσους απογοητεύονται μιλώντας για χαμένη γενιά. Η συμβολή του Γιώργου είναι εμφανής, άλλωστε, καθώς με τους ηλεκτρονικούς χώρους που διαμορφώνει δεν επωφελείται αποκλειστικά ο ίδιος, αλλά συμπεριλαμβάνει και έλκει πολύ κόσμο.
        Ο Γιώργος μπορεί να μην ακολούθησε καριέρα επαγγελματία μουσικού, λοιπόν, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε σε τίποτα να συνεχίσει την ενεργή ενασχόλησή του με τη μουσική. Η αγάπη του, μάλιστα, για εκείνη κατέληξε στην ανάπτυξη της κοινότητας «MusicHeaven», η οποία υποστηρίζει ποικιλοτρόπως και προσφέρει ευκαιρίες πολλαπλής δραστηριοποίησης σε επαγγελματίες και μη μουσικούς και σε μουσικόφιλους ‒ ακροατές. Η μουσική κοινότητα «MusicHeaven», επομένως, αριθμεί πολλές χιλιάδες μέλη, τα οποία καθημερινά μπορούν να διοχετεύσουν την ενέργειά τους σε όσα η ιστοσελίδα προσφέρει. Υπάρχει το e-περιοδικό οργανωμένο σε στήλες, όπου η συντακτική ομάδα και όλα τα μέλη έχουν τη δυνατότητα να γράφουν κείμενα και να κάνουν ή να δέχονται σχόλια. Το ραδιόφωνο, που λειτουργεί σε εικοσιτετράωρη βάση. Στο Forum, ακόμα, καθημερινά ανοίγουν θέματα προς εξέταση τόσο μουσικά όσο και επικαιρότητας. Τα μέλη, επίσης, μπορούν να διατηρούν δικό τους ιστολόγιο μέσω του site και να εκφράζουν τις σκέψεις τους. Αυτή την περίοδο, μάλιστα, διεξάγεται και ο 3ος Διαγωνισμός Τραγουδιού, που διοργανώνει το «MusicHeaven» και ο οποίος βρίσκεται στον Τελικό. Όποιος ψάχνει βρίσκει και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να βουτήξετε στην ιστοσελίδα και να την εξερευνήσετε, θα βρείτε πολλά και ενδιαφέροντα. Για όλα αυτά, για μελλοντικά σχέδια εμπλουτισμού αυτής της προσπάθειας και για άλλα μιλήσαμε εκτενώς σε μία γεμάτη συζήτηση, της οποίας το τέμπο άλλαζε ανάλογα με το θέμα που είχαμε κάθε φορά θέσει επί τάπητος.Ιουλία Λυμπεροπούλου: «Πες μου λίγα πράγματα για σένα».Γιώργος Εγγλέζος: «Γεννήθηκα το 1978 στη Νίκαια και οι επόμενοι σταθμοί μου ήταν η Πάτρα και η Παλλήνη».

Ι.Λ.: «Στην Πάτρα σπούδασες. Τι ακριβώς έχεις σπουδάσει;».

Γ.Ε.: «Σπούδασα μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και πληροφορικής στο Πολυτεχνείο της Πάτρας, την περίοδο 1996-2001. Το αντικείμενο είχε να κάνει με λογισμικό, hardware και δίκτυα».

Ι.Λ.: «Μπήκες κατευθείαν στην αγορά εργασίας;».

Γ.Ε.: «Δούλευα από το δεύτερο έτος της σχολής παράλληλα με τις σπουδές. Στην αρχή παρτ τάιμ και στο τέταρτο έτος φουλ τάιμ. Αρχικά ήμουν στις ομάδες υποστήριξης του δικτύου του Πανεπιστημίου, μετά σε μία εταιρεία web στην Πάτρα, την “Advanced Informatics” και αργότερα σε μία πολυεθνική, την “ATMEL”, στο πανεπιστημιακό πάρκο της Πάτρας».

Ι.Λ.: «Δηλαδή δεν είσαι σχεδιαστής ιστοσελίδων; Σε τι ακριβώς εξειδικεύεσαι;».

Γ.Ε.: «Η ανάπτυξη ιστοσελίδων και web εφαρμογών ήταν ένα από τα κομμάτια των σπουδών. Σήμερα είναι το πιο σημαντικό μέρος της δουλειάς μου. Για αρκετά χρόνια, βέβαια, το προχωρούσα παρτ τάιμ, μερικές φορές ως χόμπι, καθώς στις εταιρείες που εργαζόμουν ασχολήθηκα κυρίως με συστήματα τηλεπικοινωνιακά, ασύρματα δίκτυα, με αλγόριθμους, βάσεις δεδομένων και τα λοιπά. Για παράδειγμα, στην “ATMEL” στην Πάτρα σχεδιάζαμε τσιπάκια, τα οποία πουλούσαμε στη “Hewlett Packard” και ενσωματώνονταν στα πρώτα κινητά τηλέφωνα που πρόσφεραν αυτή τη δυνατότητα. Μετά στην “Intracom” ανέπτυξα software για τα ADSL κέντρα της εταιρείας».

Ι.Λ.: «Οι σπουδές σου στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν άμεσα μέσα από την εταιρεία που έχεις ιδρύσει με τίτλο “interTEN”. Θες να μας μιλήσεις σχετικά;».

Γ.Ε.: «Όσο διάστημα εργαζόμουν ως μισθωτός είχα και δική μου δραστηριότητα, σε παρτ τάιμ επίπεδο ή όσο μπορούσα τέλος πάντων. Δούλευα πάρα πολλές ώρες, για να μπορώ να αντεπεξέρχομαι και στις δύο δουλειές όπως έπρεπε. Μόλις ήρθαν τα πρώτα project, κυρίως στατικές ιστοσελίδες τότε, έπρεπε να κόψω και τα πρώτα παραστατικά. Κάπως έτσι ιδρύθηκε και η “interTEN” (www.interten.gr) το 2005. Από το 2010 είναι η κύρια ενασχόλησή μου. Ως σήμερα έχουμε πάνω από 120 πελάτες και έχουμε εργασθεί σε πάνω από 70 web projects. Το κυρίως αντικείμενο είναι η ανάπτυξη custom web εφαρμογών, e-shops και websites, αλλά και η φιλοξενία ιστοσελίδων».

Ι.Λ.: «Σε σχέση με μία δεκαετία νωρίτερα, τι πληροφόρηση υπήρχε αναφορικά με το επάγγελμά σου; Σήμερα λίγο πολύ καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει byte ή σχεδιασμός ιστοσελίδας. Τότε τι γινόταν;».

Γ.Ε.: «Υπήρχε τεχνολογική ανάπτυξη και τότε, αλλά δεν είχε περάσει στην πλατιά μάζα η χρήση της τεχνολογίας, έτσι όπως γίνεται σήμερα, ενώ οι ιστοσελίδες ήταν σχετικά λίγες. Αυτό άλλαξε, στην ουσία, όταν απέκτησε πρόσβαση στο διαδίκτυο η πλατιά μάζα του κόσμου, σιγά σιγά, με τα χρόνια. Τότε το ενδιαφέρον ήταν ακόμα περιορισμένο. Οι ταχύτητες και οι υποδομές ήταν τραγικές, υπήρχαν πολλοί περιορισμοί στη σύνδεση με το διαδίκτυο και χρειάζονταν πολλοί μήνες αναμονής για μία απλή κατ’ οίκον σύνδεση».

Ι.Λ.: «Κόστιζε πολύ επίσης».

Γ.Ε.: «Ναι σίγουρα, αν και δεν ήταν αποτρεπτικός παράγοντας. Εκεί που υπήρχε μεγάλη διαφορά στο κόστος σε σχέση με σήμερα ήταν όταν πρωτοβγήκε το 3G. Θυμάμαι στο στρατό, που χρειαζόμουν φορητό υπολογιστή και κινητό, για να εξυπηρετώ τους πελάτες της εταιρείας μου, μου κόστιζε το μήνα πάνω από 120 ευρώ. Απλώς για να έχω ένα υποτυπώδες 3G στο φορητό. Τώρα το αντίστοιχο κόστος είναι μόλις 8 ευρώ. Κάτι που βέβαια βοήθησε και στην εξάπλωση της χρήσης του. Οι πιο πολλοί σήμερα χρησιμοποιούν στικάκι και έχουν έτσι πρόσβαση όπου και να βρεθούν».

Ι.Λ.: «Καλά, τώρα ο καθένας έχει σύνδεση και από το κινητό του, σε λίγο θα έχουμε και από τα ρολόγια μας, που λέει ο λόγος. Στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει και εφόσον παντού εισχωρεί το διαδίκτυο και το κομμάτι της τεχνολογίας ηλεκτρονικά, εσύ αισθάνεσαι πιο ασφαλής με τη δουλειά σου;».

Γ.Ε.: «Ναι, εννοείται. Δεν έχουμε τόσο μεγάλα ποσοστά ανεργίας. Βέβαια, πολλά εξαρτώνται από την ποιότητα της δουλειάς που προσφέρεις».

Ι.Λ.: «Εννοείς αν είσαι καλός μένεις εντός ανταγωνισμού, αλλιώς βγαίνεις εκτός».

Γ.Ε.: «Συνήθως ναι. Οι συμφοιτητές και συνάδελφοί μου που ήταν πραγματικά καλοί δε φαίνεται προς το παρόν να έχουν πρόβλημα. Και να κλείσει μία εταιρεία πάνε αλλού ή βγαίνουν και έξω. Υπάρχει ζήτηση και εδώ. Άλλοι, που ήταν πιο αδιάφοροι σε σχέση με το αντικείμενο, έχουν πρόβλημα».

Ι.Λ.: «Σε μία εποχή μετριότητας θεωρείς ότι η κρίση μπορεί να βοηθήσει στο να γίνει ένα ξεκαθάρισμα, ώστε να ξεχωρίσουν όσοι έχουν πιο πολλές δεξιότητες και ικανότητες; Δεν αναφέρομαι στο πρόβλημα της επιβίωσης που τους αφορά πλέον όλους, αλλά στην ποιότητα ή και τη διαφορετικότητα της δουλειάς».

Γ.Ε.: «Νομίζω πως θα ξεχωρίσουν όσοι μπορούν να οργανώσουν καλύτερα τη δουλειά τους, το χρόνο τους, την επιχείρησή τους, όσοι είναι ευέλικτοι. Γιατί η αγορά τώρα ζητά ευελιξία, καλύτερες τιμές και απαιτεί καλή οικονομική διαχείριση. Υπάρχουν σε κάθε τομέα πολλοί άνθρωποι που είναι ερασιτέχνες, αλλά ισχυρίζονται ότι είναι επαγγελματίες. Παρότι μπορεί και να έχουν μία εταιρεία».

Ι.Λ.: «Κάνουν αρπαχτές».

Γ.Ε.: «Έτσι. Αυτή η φούσκα, μια, δυο, τρεις, θα σκάσει. Τα κριτήρια γίνονται πιο  αυστηρά σιγά σιγά, για να πάρεις μια επιδότηση, για παράδειγμα. Πλέον χρηματοδοτείσαι πιο δύσκολα, επομένως τελειώνουν τα “εύκολα” χρήματα. Για να πάρεις μία επιδότηση, τώρα πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις τη δυνατότητα να τρέξεις αυτό το πρόγραμμα. Με τις αλλαγές στη μηχανογράφηση των δεδομένων και, ουσιαστικά, με το πρόγραμμα “Διαύγεια” που έχει βγει το τελευταίο διάστημα περιορίζεται η διαφθορά και θα είναι πιο δύσκολο να επιβιώσουν εταιρείες που βασίζονταν σε αυτή. Όχι ότι αυτή θα εξαλειφθεί, απλώς ίσως κάποιοι μηχανισμοί να εμποδίσουν την ευρύτατη εξάπλωσή της».

Ι.Λ.: «Πιστεύεις ότι το διαδίκτυο μπορεί να βοηθήσει στην κρίση μελλοντικά με κάποιον τρόπο;».

Γ.Ε.: «Θα μπορούσε να βοηθήσει. Και ο χώρος που βρισκόμαστε τώρα, το “coLab Workspace”, τέτοια αποστολή “έχει αναλάβει”. Συγκεντρώνει τις προσπάθειες νέων ανθρώπων που έχουν εντοπίσει τις προοπτικές και τις ευκαιρίες που προσφέρει η τεχνολογία και τη χειρίζονται έτσι ώστε να πάνε ένα βήμα παραπέρα την τεχνολογία στην Ελλάδα. Λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα, δεν είμαστε σίγουροι για το πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει αυτό, αλλά πιστεύουμε ότι θα τρέξει, παίζοντας ρόλο στην ανάπτυξη. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Εδώ υπάρχει μία εταιρεία που την είχαν δύο άτομα και λόγω της καλής δουλειάς που έκαναν, την οποία όμως δεν άφησαν στην τύχη της, αλλά την προώθησαν, έφτασαν οι ίδιοι έως την Καλιφόρνια για να την παρουσιάσουν. Πήγαν, πίεσαν, πιέστηκαν, παρουσίασαν, κουράστηκαν, επένδυσαν το χρόνο και τα χρήματά τους σε αυτό, χρηματοδοτήθηκαν τελικά από Αμερικάνους και τώρα προσφέρουν δουλειά σε δεκάδες άτομα».

Ι.Λ.: «Θέλει κυνήγι. Και έγιναν εργοδότες, λοιπόν;».

Γ.Ε.: «Βέβαια. Μάλιστα δε χωρούν στον προσφερόμενο χώρο και θα φύγουν. Και πρόκειται για νέα παιδιά, κάπου 28 ετών. Αυτή είναι η Ελλάδα του μέλλοντος».

Ι.Λ.: «Το ευρύ κοινό το αφορούν συνήθως συγκεκριμένα γκάτζετ, που είναι χειροπιαστά, χρηστικά και έτσι πιο εύκολα τα αντιλαμβάνεται, όπως είναι τα κινητά, όχι κάτι άυλο, επομένως».

Γ.Ε.: «Ναι, τα κινητά και τα smart phones εν πολλοίς πλέον εξυπηρετούν την πρόσβαση στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Έχουν αυξηθεί οι δυνατότητές τους, μειώθηκε, όπως είπαμε, το κόστος του διαδικτύου και αυτό αυξάνει τη χρήση, τις απαιτήσεις και τα προϊόντα. Όταν η εταιρεία πληροφορικής γνωρίζει ότι η διείσδυση του διαδικτύου αυξάνεται στα κινητά, θα επενδύσει και θα αναπτύξει εφαρμογές για κινητά. Θα προσλάβει ανθρώπους, θα τους πληρώσει, θα κινηθεί η αγορά. Και αυτό είναι καλό, γιατί όλα είναι μία αλυσίδα, το ένα φέρνει το άλλο».

Ι.Λ.: «Ποιο είναι το δημιουργικό κομμάτι αυτής της δουλειάς, το οποίο θα αποτελεί ένα δέλεαρ, φαντάζομαι, για σένα;».

Γ.Ε.: «Από 10-11 χρονών μού άρεσε ο προγραμματισμός. Είχε φέρει ο πατέρας μου θυμάμαι το ’91 έναν υπολογιστή Hyundai, λόγω κάποιων σεμιναρίων. Ως εκπαιδευτικός είχε δυνατότητα επιδότησης, για να εξασκηθεί καλύτερα πάνω σε εφαρμογές της εποχής. Εκεί, λοιπόν, περίπου δώδεκα δεκατριών ετών, διαπίστωσα ότι δε με ενδιέφεραν τόσο τα παιχνίδια, όσο το να υπάρχει κάτι στην οθόνη που να είναι το αποτέλεσμα της δικής μου επέμβασης. Άρχισα, λοιπόν, να φτιάχνω κάποια προγραμματάκια, είχα ασχοληθεί με τον ήχο, πήρα κάποια περιοδικά, διάβαζα βιβλία και μετά η εξέλιξη ήταν αλυσιδωτή. Δεν είναι ότι δεν έπαιξα παιχνίδια, έπαιξα αρκετά. Απλώς από τα περιοδικά τότε προτιμούσα το κομμάτι που ήταν αφιερωμένο στον προγραμματισμό. Τα διάβαζα όλα αυτά, τα δοκίμαζα και μου άρεσε. Δεν είχα και κάποιον να με καθοδηγήσει, ήταν ένα μυστήριο και ένα ταξίδι όλ’ αυτά για μένα».

Ι.Λ.: «Αυτή είναι η προϊστορία σου όμως στην ανάπτυξη αυτής της σχέσης. Γιατί το παιχνίδι λίγο πολύ είναι κάτι έτοιμο. Μαθαίνεις τους κανόνες του και το παίζεις. Αναπτύσσεις ενδεχομένως δεξιότητες έτσι παρατήρησης ή οτιδήποτε, αλλά βρίσκεσαι στο τερέν κάποιου άλλου. Υπάρχει ωστόσο και αυτός που κατασκεύασε το παιχνίδι, ο οποίος, για να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα, πέρασε από πάρα πολλά στάδια δοκιμών, ιδεών, απορρίψεων μέχρι να καταλήξει στο τι λειτουργεί, και αυτό είναι σαν να παίζεις δέκα παιχνίδια, όχι ένα. Για κάποιους αυτό έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Γίνεσαι σαν τον “κουκλοπαίχτη” που κινεί τα νήματα παρασκηνιακά».

Γ.Ε.: «Ναι, πάντα είχα την απορία να δω τι κρύβεται από πίσω».

Ι.Λ.: «Είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας αυτό. Είσαι συνεπής, προγραμματισμένος, σου αρέσει να είσαι μπροστά, πίσω από και μέσα στα πράγματα, να κρατάς τον έλεγχο. Μίλησε μας, όμως, τώρα και για τη σχέση σου με τη μουσική, ώστε να φτάσουμε και στην ιστοσελίδα του “MusicHeaven”».

Γ.Ε.: «Άρχισα να μαθαίνω κιθάρα όταν ήμουν οχτώ χρονών, έκανα δύο χρόνια ιδιαίτερα και μετά δύο χρόνια πήγαινα στο Ωδείο του Κορυδαλλού, όπου είχα δάσκαλο το Γιάννη Ξενάκη. Στην αρχή δε μου άρεσε καθόλου. Πάνω στο εξάμηνο αντιδρούσα, δεν μπορούσα τις ασκήσεις, έκλαιγα, είχα πάει στον πατέρα μου και του λέω “Σταματάω!”. Εκείνος επέμενε, τελικά συνέχισα και ευτυχώς που έγινε έτσι. Ο τσακωμός μας εκείνο το βράδυ ήταν καταλυτικός για τη συνέχεια, γιατί ξανάρχισα να παίζω. Αντιδρούσα βέβαια στην πολλή κλασική μουσική και τη θεωρία. Παρ’ όλα αυτά έκανα υπομονή, αν και άρχισα να κάνω… κοπάνες από το Ωδείο. Ένα διάστημα μάλιστα έκανα πως έμπαινα στο Ωδείο, για να με δει απλώς ο πατέρας μου πως έμπαινα, και τελικά την… κοπανούσα. Πήγαινα στην Ταξιαρχών στον Κορυδαλλό και περπατούσα. Όταν ερχόταν η ώρα της επιστροφής πέντε λεπτά νωρίτερα, κρυβόμουν μες στο κτίριο και έβγαινα. Μια φορά βέβαια την πάτησα, γιατί κρύφτηκα στο κτίριο, αλλά, την ώρα που ήταν να βγω, είδα τον καθηγητή μου να έρχεται, είχε αργήσει. Οπότε βγαίνοντας του λέω “πού ήσασταν;”, έπαιξα λίγο θέατρο και μου ζήτησε και συγνώμη. Καλά λέω θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα. (γέλια) Εκεί άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν ήταν σωστό αυτό που γίνεται. Επίσης, μου είχε καρφωθεί να βάλω στην κλασική μου κιθάρα μεταλλικές χορδές. Έκανα μία προσπάθεια με τον καθηγητή μου, του εξήγησα ότι ήθελα να παίζω κομμάτια του Παπακωνσταντίνου, του Νταλάρα και τα λοιπά. Δεν είχα καν τολμήσει να του πω για Scorpions. Και μου λέει: “Την κιθάρα δε θα την κάνουμε μπουζούκι. Θα μάθεις Θεοδωράκη και Χατζιδάκι το πολύ”. Ε, εγώ τσαντίστηκα, έβαλα μεταλλικές χορδές στην κλασσική κιθάρα, με κίνδυνο μάλιστα να σκεβρώσει και να χαλάσει. Πήρα και μία μαύρη ηλεκτρική κιθάρα με κεραυνούς και σταμάτησα και τα μαθήματα. Πρώτη Γυμνασίου ήμουν τότε, και άρχισα να παίζω στο δωμάτιό μου ηλεκτρική κιθάρα ακούγοντας ροκ και μέταλ μουσική. Με ενισχυτή και ακουστικά».

Ι.Λ.: «Και τι γινόταν στο σπίτι;».

Γ.Ε.: «Στη γειτονιά! Όχι, εντάξει, εμένα μου αρέσει η μελωδία και όχι η πολλή βαβούρα. Σίγουρα θα ήμουν ενοχλητικός, βέβαια, ώρες ώρες, δεν ήμουν άλλωστε και ο καλύτερος κιθαρίστας».

Ι.Λ.: «Συνέβη να βγάλεις ποτέ μεροκάματο παίζοντας; Πολλά παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική την αξιοποιούν έτσι στη διάρκεια των σπουδών τους, ανεξαρτήτως της μετέπειτα επαγγελματικής τους εξέλιξης».

Γ.Ε.: «Όταν ήμουν φοιτητής, υπήρξε μία πρόταση να δουλέψω επαγγελματικά σαν μουσικός στη μεγαλύτερη μουσική σκηνή ‒ πίστα της Πάτρας ως κιθαρίστας. Τότε δίνανε 25.000 δρχ. τη μέρα για πενθήμερο, δηλαδή περίπου μισό εκατομμύριο δραχμές το μήνα. Αυτό ίσχυε για τους ερασιτέχνες, οι επαγγελματίες έπαιρναν πιο πολλά. Ήταν χρυσές εποχές τότε, ο κόσμος διασκέδαζε, το μαγαζί έπαιρνε γύρω στις 2000 άτομα. Έγινε η πρόταση και περίμεναν το τηλέφωνό μου για να κλείσουμε. Τελικά αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου».

Ι.Λ.: «Μάλλον τελικά δε θα ήσουν και τόσο ενοχλητικός, για να σου γίνει τέτοια πρόταση. Πώς σε είχαν βρει;».

Γ.Ε.: «Με ένα φίλο που έπαιζε μπουζούκι παίζαμε σε μία ταβέρνα της Πάτρας, σε κλίμα παρεΐστικο. Έρχεται, λοιπόν, πίσω μου ένας τύπος που είχε τη φωνή του Μάρκου Βαμβακάρη και μου λέει “θα μιλήσω για σένα κάπου, υπάρχει ανάγκη και είσαι ωραίος, είσαι αλλιώς” και διάφορα άλλα περίεργα. Με πήρε την επόμενη μέρα ο ιδιοκτήτης και μιλήσαμε».

Ι.Λ.: «Να σε γυρίσω λίγο πίσω. Μου έκανε εντύπωση που έγινε καβγάς με τον μπαμπά σου για τα μαθήματα κιθάρας. Γιατί είχε τέτοια κάψα για τη μουσική;».

Γ.Ε.: «Ωραία ερώτηση αυτή. Μάλλον γιατί είχε μετανιώσει που και ο ίδιος τα είχε παρατήσει και δε συνέχισε. Έκανε και εκείνος κιθάρα κάποια χρόνια. Είχαμε, βέβαια, και τον παππού που έπαιζε μαντολίνο. Ο μπαμπάς μου ίσως είδε στην πορεία ότι δε θα έπρεπε να έχει αφήσει την κιθάρα και θα είπε να μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος, ας επιμείνω. Καλά έκανε τελικά. Εγώ μεγαλώνοντας ασχολήθηκα με τη μουσική, έγραφα παρτιτούρες ‒ οδηγούς. Μόνος μου, δηλαδή, άκουγα τα τραγούδια και έβγαζα τις συγχορδίες και τα σόλο. Στην πορεία αυτός ήταν ο λόγος που δημιουργήθηκε το “MusicHeaven”, γιατί στην αρχή ήταν ένα site που είχε παρτιτούρες δικές μου, τις ανέβαζα και ο κόσμος τις κατέβαζε και μάθαινε να παίζει τραγούδια στην κιθάρα».

Ι.Λ.: «Πες μου πιο πολλά για την ιστορία του “MusicHeaven”. Ήρθε η ώρα, νομίζω, να μιλήσουμε για αυτό».

Γ.Ε.: «Κάπως έτσι ξεκίνησε. Όταν άκουγα τα τραγούδια πιο μικρός σημείωνα συνέχεια. Κάθε συγχορδία, κάθε περίεργο ακόρντο. Μου άρεσε. Επιπλέον, είχα ένα γκρουπ τότε, από το οποίο όλα τα μέλη του εξελίχθηκαν σε επαγγελματίες μουσικούς και μόνο εγώ ακολούθησα άλλο δρόμο. Αυτό τότε με ώθησε και μένα να θέλω να είμαι καλός, γιατί ήταν όλοι τουλάχιστον ένα σκαλοπάτι πάνω από μένα. Ό,τι μου άρεσε από όσα έλεγαν, από τις μουσικές τους προτάσεις, το σημείωνα».

Ι.Λ.: «Σταχυολογούσες την εμπειρία σου στη μουσική, δηλαδή, είτε σε παρτιτούρες είτε σε σημειωματάρια».

Γ.Ε.: «Ναι. Έτσι είχα πολύ υλικό. Το ψηφιοποίησα και το ανέβασα στο site, κάτι που συνέβη το 1997, στο δεύτερο έτος μου στη σχολή. Ο υπεύθυνος καθηγητής εκεί μας έδωσε 10 MB χώρο, για να ανεβάσουμε ο καθένας μας προαιρετικά ένα site. Κάποιος ανέβασε μία σελίδα για τον Νταλάρα, που υπάρχει ακόμα, σπουδαία δουλειά αυτή. Καθόταν με τις ώρες και έγραφε στίχους από όλα τα τραγούδια του Νταλάρα από το μηδέν κ.ά. Τότε δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά στο διαδίκτυο. Και οι παρτιτούρες υπήρχαν μόνο σε τετράδια, δεν έβρισκες στο διαδίκτυο τέτοια πράγματα. Ούτε το Google δεν υπήρχε τότε. Είχα και πολλά μηνύματα από φοιτητές στην Αγγλία, γιατί με τα τραγούδια που έφτιαχνα είχαν κάνει αξέχαστα, από ό,τι λένε, πάρτι και έπαιζαν κάθε μέρα μουσική για τις παρέες τους».

Ι.Λ.: «Ηθική ικανοποίηση!».

Γ.Ε.: «Ήταν ό,τι καλύτερο και γι’ αυτό συνέχισα. Ήταν πολύ επίπονο και για μένα, όμως, όλο αυτό. Φαντάσου πως οι συμφοιτητές μου στο 1ο-2ο έτος έβγαιναν συνέχεια. Κι εγώ βέβαια έβγαινα, αλλά όχι και τόσο, καθώς μου άρεσε να ψάχνω τραγούδια, για να γράψω τις συγχορδίες. Προσπαθούσα να το κάνω χωρίς λάθη, δεν κοιτούσα να φύγει ένα τραγούδι, να τελειώνουμε, να πάμε στο επόμενο, ήθελα να είναι άψογο, τέλειο. Κι αυτό στην πορεία μέτρησε. Μπορεί η συλλογή να μην ήταν τόσο μεγάλη όσο είναι σε άλλα site, αλλά αυτό είχαν να το λένε, ότι το “MusicHeaven” έχει τα λιγότερα λάθη σε σχέση με άλλα».

Ι.Λ.: «Ας πιαστώ από αυτό που λες για την επόμενη ερώτηση. Τι κάνει το “MusicHeaven” να ξεχωρίζει σε σχέση με άλλα site που αφορούν τη μουσική;».

Γ.Ε.: «Προσπαθεί να παντρέψει τον ψηφιακό κόσμο με το φυσικό κόσμο. Πρόκειται για μία μουσική κοινότητα και ψηφιακή και φυσική, καθώς πολλοί από εμάς γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Κάνουμε συναντήσεις, live. Υπάρχουν, βέβαια, το chat, το Forum, το web radio, το ηλεκτρονικό περιοδικό, τα προσωπικά μηνύματα. Εκείνο που δεν αφήσαμε να γίνει είναι το να εξελιχθεί σε ένα site τελείως απρόσωπο και ψηφιακό».

Ι.Λ.: «Και να διευκρινίσουμε ότι εσύ το ξεκίνησες, το σχεδίασες και το διαχειρίζεσαι επίσης».

Γ.Ε.: «Το διαχειρίζομαι με τη βοήθεια αρκετών φίλων-μελών που έχουν αναλάβει διάφορες αρμοδιότητες».

Ι.Λ.: «Αυτή η μεγάλη ποικιλία υπάρχει και σε άλλα site; Υπάρχουν πολλές διαφορετικές στήλες, χιλιάδες μέλη, ποια είναι η επισκεψιμότητα καθημερινά καταρχήν;».

Γ.Ε.: «Πέρυσι είχαμε ένα μέσο όρο 10.500 επισκεπτών την ημέρα. Είχε φτάσει και 13.000 πολλές φορές».

Ι.Λ.: «Ρωτάω, γιατί δε μου έχει τύχει να βρω άλλη τέτοια ιστοσελίδα τόσο πλήρη, δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς. Και έχει σημασία που την ξεκίνησες τόσα χρόνια νωρίτερα, γιατί σιγά σιγά τη χτίζεις, τη διευρύνεις, την εμπλουτίζεις. Και όλα γίνονται με μεράκι. Νομίζω ότι αυτό κάνει τη διαφορά. Προσφέρει πολλές ευκαιρίες δραστηριοποίησης. Έχω μπει τόσες φορές και παρ’ όλα αυτά συνέχεια ανακαλύπτω καινούρια πράγματα. Αισθάνομαι σαν να μπαίνω σε μία μικρή πολιτεία που χρήζει ανακάλυψης. Δεν το βαριέσαι».

Γ.Ε.: «Χρειάζεται χρόνος για να εξοικειωθείς, να γνωρίσεις τα άτομα, να διαβάσεις κείμενα».

Ι.Λ.: «Πες μου πώς λειτουργεί. Τι πιο εξειδικευμένο προσφέρει που μπορεί να ενδιαφέρει τους επαγγελματίες μουσικούς».

Γ.Ε.: «Κάτι που θεωρώ πολύ ενδιαφέρον είναι ότι μπορείς να εντοπίσεις μουσικούς στην περιοχή σου, προκειμένου να φτιάξεις ένα συγκρότημα. Δηλαδή, παίζεις πιάνο και μένεις στην Αγ. Παρασκευή και ψάχνεις άτομα, για να φτιάξεις ένα γκρουπάκι. Μπαίνεις στο “MusicHeaven”, πας στις “Μουσικές Αγγελίες” ή γράφεις στο Google “Μουσικές Αγγελίες” και σ’ το βγάζει πρώτο αποτέλεσμα και ψάχνεις ανά περιοχή σε ένα μεγάλο χάρτη, όπου βλέπεις ποιος παίζει τι. Μπορείς μετά να επικοινωνήσεις με μήνυμα και, αν ταιριάξετε, μπορεί να προκύψει συνεργασία».

Ι.Λ.: «Αυτό είναι πολύ λειτουργικό».

Γ.Ε.: «Μπορεί να βελτιωθεί κιόλας, όπως όλα βέβαια».

Ι.Λ.: «Ποια στήλη θεωρητικού περιεχομένου έχει μεγάλη επισκεψιμότητα;».

Γ.Ε.: «Τα “Μαθήματα Μουσικής”, που μπορείς να διαβάσεις, να ακούσεις ηχητικά παραδείγματα, και το κυριότερο είναι ότι όποιοι τα έχουν γράψει προσεγγίζουν πρακτικά το θέμα».

Ι.Λ.: «Και όλα αυτά προσφέρονται δωρεάν. Μπορεί κάποιος που θέλει, για παράδειγμα, να μάθει να παίζει κιθάρα, να βελτιώσει κάποια σημεία στο παίξιμό του ή να πληροφορηθεί πιο ειδικά ‒ τεχνικά πάνω σε ζητήματα που τον απασχολούν να ψάξει πολύ απλά στο αρχειακό υλικό της στήλης και να εντοπίσει το ζητούμενο θέμα. Το οποίο σαφώς εμπλουτίζεται διαρκώς».

Γ.Ε.: «Ναι, το πρώτο μάθημα κιθάρας, για παράδειγμα, το βρίσκεις εκεί. Το πρώτο που μαθαίνει κανείς είναι τις συγχορδίες, εκεί σου λέει, λοιπόν, πώς ακριβώς να βάλεις τα δάχτυλά σου, προκειμένου να παίξεις μία συγχορδία. Αυτό το άρθρο έχει και το μεγαλύτερο αριθμό αναγνώσεων».

Ι.Λ.: «Θα πρέπει να γίνεται χαμός με πιτσιρικάδες εκεί».

Γ.Ε.: «Ναι, νομίζω ότι το ηλικιακό γκρουπ των 18-24 είναι το πολυπληθέστερο».

Ι.Λ.: «Οι καλλιτέχνες ψάχνουν, στηρίζουν το “MusicHeaven”; Λαμβάνεις μηνύματα που να σου λένε ότι θέλω να παρουσιάσω τη δουλειά μου εκεί, γιατί ξέρω ότι έχει μεγάλη επισκεψιμότητα;».

Γ.Ε.: «Ναι, υπάρχουν πολλά τέτοια μηνύματα. Και από εταιρείες που έχουν αναλάβει την προώθηση καλλιτεχνών, αλλά και από καλλιτέχνες που στέλνουν μεμονωμένα».

Ι.Λ.: «Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σε σχέση με το “MusicHeaven”;».

Γ.Ε.: «Αυτό που βρίσκεται τώρα στα σκαριά είναι μία προσπάθεια να αποκτήσει κάθε μουσικός, δημιουργός και τραγουδιστής μία δική του σελίδα, όπου θα μπορεί να ανεβάζει τα κομμάτια του. Θα συμπεριληφθούν μέσα σε αυτό κάποιες υπηρεσίες, όπου έτσι συγκεντρωμένες και τέτοιου είδους δεν προσφέρονται αλλού σε μουσικούς στην Ελλάδα».

Ι.Λ.: «Μιλάς για τεχνικού τύπου επεξεργασία του κομματιού τους, για παράδειγμα;».

Γ.Ε.: «Όχι μόνο κάτι τέτοιο. Θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τη μουσική τους και να την προωθούν στα υπόλοιπα μέλη του “MusicHeaven”, που δεν είναι μουσικοί. Και σε άλλους. Αλλά κοιτάμε να γίνει μία ολοκληρωμένη προσπάθεια που θα εξασφαλίζει και τα πνευματικά τους δικαιώματα, θα μπορεί να τους εξασφαλίσει κάποια αμοιβή από τις πωλήσεις που θα κάνει το κομμάτι τους. Θα το δούμε, είναι πολύ ενδιαφέρουσα ως προσπάθεια».

Ι.Λ.: «Είναι πράγματι και ελπίζω να πάει καλά. Εφόσον αναφέρεσαι σε εξασφάλιση δικαιωμάτων και προώθηση προσπαθειών, γενικά πιστεύεις ότι δίνει βήμα σε νέους καλλιτέχνες με πρωτότυπη και όχι mainstream δουλειά; Οι μουσικοί που έχει συμβεί να μιλήσω μου αναφέρουν για τη ζημιά που θεωρούν ότι κάνει το διαδίκτυο με την πληθώρα ακουσμάτων που κυκλοφορεί, που είναι η μία πλευρά βέβαια, εφόσον αυτό πληροί και ένα μέρος της έννοιας του εκδημοκρατισμού αυτού του μέσου. Από την άλλη, για την κατάρρευση των δισκογραφικών εταιρειών που δε στηρίζουν πολλές προσπάθειες. Η μουσική, όμως, υπάρχει και ανεξαρτήτως αυτών. Το “MusicHeaven” πώς πιστεύεις ότι υποστηρίζει τη μουσική;».

Γ.Ε.: «Καταρχήν έχουμε φιλοξενήσει πολλούς καλλιτέχνες που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί ή καθόλου, και έτσι βρήκαν μία ευκαιρία προβολής. Για πολλούς καλλιτέχνες το “MusicHeaven” είναι η αναφορά τους στο διαδίκτυο. Το κοινό τούς μαθαίνει μέσα από τα άρθρα και τις συνεντεύξεις μας. Από μόνο του αυτό νομίζω ότι αποτελεί μία προσφορά, τέλος πάντων, στο χώρο. Από την άλλη, έχουμε το ραδιόφωνο, όπου φιλοξενούνται και πάλι για συνεντεύξεις αρκετοί καλλιτέχνες, κάποιοι αρκετά γνωστοί. Και το ράδιο, επομένως, παίζει αυτό το ρόλο ως πηγή πληροφόρησης για τους καλλιτέχνες. Επίσης στο Forum υπάρχει μία κατηγορία με τίτλο “Οι Δημιουργίες Μας”. Εκεί μπορείς να ανεβάσεις το τραγούδι σου και οι άλλοι να σου γράψουν σχόλια. Μπορείς, επίσης, να βρεις συνεργάτες, συνθέτη για τους στίχους σου, στιχουργό για τη μουσική σου, μουσικό για τη σύνθεσή σου. Είναι ένας χώρος που αποτελείται από μουσικούς και από ακροατές».

Ι.Λ.: «Μέρος της προσφοράς του “MusicHeaven” στους νέους καλλιτέχνες αποτελεί και ο εν εξελίξει 3ος Διαγωνισμός Τραγουδιού, που διοργανώνει η ιστοσελίδα και βρίσκεται μάλιστα στον τελικό. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα; Πες μας περισσότερα για όσους ενδεχομένως δε γνωρίζουν σχετικά».

Γ.Ε.: «Η ιδέα ξεκίνησε με ένα μικρό διαγωνισμό στίχου το 2004. Τότε είχαμε λάβει 92 συμμετοχές. Τα επόμενα χρόνια διοργανώσαμε διαγωνισμό τραγουδιού και μας βοήθησαν ως επιτροπή γνωστοί καλλιτέχνες, όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Μίλτος Πασχαλίδης και η Εύα Φάμπα. Στην πορεία δοκιμάσαμε να μην έχουμε επιτροπή και να ψηφίζει μόνο ο κόσμος. Αυτό άρεσε, όπως επίσης και το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να αποτρέψουμε τις διπλοψηφίες. Δεν υπάρχουν SMS ή διπλοεγγραφές για πολλαπλή βαθμολόγηση. Έτσι τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα αξιοκρατικά. Και έτσι συνεχίσαμε μέχρι και σήμερα, στον 3ο Διαγωνισμό Τραγουδιού. Οι συμμετοχές στο Διαγωνισμό φέτος ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, με αποτέλεσμα να έχουμε 318 κομμάτια να διαγωνίζονται. Δεν κόψαμε κανένα κομμάτι, όλα εκτέθηκαν στο κοινό του “MusicHeaven”. Και, επειδή ο αριθμός είναι μεγάλος, ο Διαγωνισμός έφθασε σε διάρκεια τους 8 μήνες. Αρχικά, οι καλλιτέχνες έστελναν τα τραγούδια τους, ενώ πολλοί βρήκαν αφορμή να τα ξαναγράψουν σε στούντιο ή και να τα συνθέσουν. Στη συνέχεια, τα τραγούδια χωρίστηκαν σε ομάδες προς ακρόαση και βαθμολόγηση, για 15 μέρες το καθένα. Τα καλύτερα 40 είναι αυτή τη στιγμή που μιλάμε στον Τελικό».

Ι.Λ.: «Τι προοπτικές έχει κάποιος αν το τραγούδι του διακριθεί μέσα από το Διαγωνισμό;».

Γ.Ε.: «Οι 20 πρώτοι από τους 318 διακριθέντες αποκτούν καταρχήν μόνιμη προβολή του τραγουδιού τους στο “MusicHeaven”. Όσο υπάρχει “MusicHeaven”, το τραγούδι τους θα βρίσκεται στη σελίδα μας, για να το ακούνε οι επισκέπτες, παλιοί και νέοι. Επίσης, θα διοργανώσουμε live, όπου οι δημιουργοί θα παρουσιάσουν ζωντανά το τραγούδι τους στον κόσμο. Τέλος, υπάρχουν και τα δώρα των χορηγών, οι οποίοι θα βοηθήσουν στην προβολή των τραγουδιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό».

Ι.Λ.: «Ποιες οι προοπτικές εξέλιξης του Διαγωνισμού;».

Γ.Ε.: «Η αίσθηση που έχω είναι ότι ο Διαγωνισμός αρέσει ιδιαίτερα, τόσο στους δημιουργούς όσο και στους ψηφοφόρους – ακροατές. Με μερικές τεχνικές και πρακτικές βελτιώσεις που θα κάνουμε, νομίζω πως θα μπορέσει να γίνει –αν δεν είναι ήδη– ένας ετήσιος θεσμός για τον Έλληνα δημιουργό».

Ι.Λ.: «Και όλα αυτά ισχύουν γιατί  από το 1997 δημιουργήθηκε η ιστοσελίδα, που σταδιακά άρχισε να αναπτύσσεται».

Γ.Ε.: «Ναι, βέβαια τότε το site είχε άλλο όνομα. Λεγόταν “The Greek Musician’s Heaven”. Από το 2003 μετονομάστηκε σε “MusicHeaven”. Είχα κάνει μία δημοσκόπηση τότε ανάμεσα στα μέλη του site, τους είχα δώσει μία λίστα με ονόματα και επέλεξαν αυτό».

Ι.Λ.: «Τι είναι για σένα το “MusicHeaven”;».

Γ.Ε.: «Θεωρώ ότι αποτέλεσε αφορμή συγκέντρωσης ανθρώπων που έχουν πολλά καλά χαρακτηριστικά. Όσοι γράφουν μέσα στο site πιστεύω ότι έχουν ήθος και είναι πολύ αξιόλογα άτομα, πολλοί εκ των οποίων διέπρεψαν στους τομείς με τους οποίους ασχολήθηκαν. Και αισθάνομαι τυχερός γιατί έχει τέτοιους ανθρώπους ως μέλη, τα οποία γνωρίζω κι εγώ».

Ι.Λ.: «Παρότι, επομένως, εσύ δεν έγινες επαγγελματίας μουσικός, η επιμονή του πατέρας σου οδήγησε στη δημιουργία μιας ιστοσελίδας η οποία συμβάλλει στην υποστήριξη πολλών καλλιτεχνών. Βοηθάς πολύ κόσμο έτσι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι σαν ένα καράβι όπου πάνω του επιβιβάζονται όσοι το επιθυμούν για να ταξιδέψουν».

Γ.Ε.: «Μακάρι να γίνουν μεγαλύτερα και περισσότερα ταξίδια».

Ι.Λ.: «Ας ολοκληρώσουμε με μία θετική ευχή!».

Γ.Ε.: «Καλή επιτυχία στο περιοδικό σας! Και μακάρι στις δουλειές που κάνουμε να βάζουμε περισσότερο ψυχή, καρδιά και λιγότερο το συμφέρον!».

Ήταν μία αναζωογονητική συζήτηση που αφήνει την ελπίδα για νέες αρχές και ανοίγματα. Για μία άλλη ποιότητα ζωής, επίσης, με καλύτερη και πιο ουσιαστική διαχείριση του προσωπικού χρόνου προσανατολισμένες σε μία κατάσταση διαρκούς αναζήτησης για ένα πιο ψαγμένο μονοπάτι με την προσδοκία ότι την επόμενη φορά δε θα καταλήξουμε πάλι στην ίδια πλατεία, αλλά θα αλλάξουμε προορισμό, θα γνωρίσουμε καινούρια μέρη. Η επανάληψη μήτηρ της μαθήσεως, αλλά η πολλή επανάληψη προδίδει και φόβο για το νέο, για το άνοιγμα των φτερών στο πρώτο πέταγμα. Ο Γιώργος, βέβαια, βρίσκεται σε πτήση εδώ και καιρό, έχοντας ήδη απογειωθεί και συνεχίζει να πετάει. Εμείς του ευχόμαστε τα καλύτερα σε όσες προσπάθειες ήδη κάνει ή επιχειρήσει στο μέλλον να κάνει. Επίσης ελπίζουμε να συνεχίσει να συμβάλλει, όπως ήδη συμβάλλει, η Ελληνική Μουσική Κοινότητα του «MusicHeaven» στην υποστήριξη και την ανανέωση της μουσικής με την ανάδειξη των προσπαθειών νέων αξιόλογων καλλιτεχνών, που βρίσκονται ακόμα στο πρώτο πέταγμα ή στα πρώτα πετάγματα ή, αν όχι στο πρώτο, που, όντας αξιόλογοι, παραμένουν στην αφάνεια. Αφενός για να τους δίνεται άλλο ένα βήμα και να αποφεύγεται όσο το δυνατόν το στραπατσάρισμα των φτερών και αφετέρου γιατί ο αέρας ανανέωσης από το mainstream μηρυκασμό και τη μονότονη ή κατευθυνόμενη λατρεία ενός μικρού αριθμού μουσικών, όπως έχει γενικότερα επικρατήσει, πρέπει κάποια στιγμή να φυσήξει αποφασιστικά και καταλυτικά.

Εδώ μπορείτε να βρείτε το link για την εταιρεία «interTen», που αναλαμβάνει διάφορα web projects:
www.interten.grΕδώ μπορείτε να βρείτε το link για την Ελληνική Μουσική Κοινότητα και το e-περιοδικό του «MusicHeaven»:
http://www.musicheaven.gr/html/Κάθε Πέμπτη βράδυ στις 22:00 και για μία ώρα μπορείτε να συντονίζεστε με το ραδιόφωνο του «MusicHeaven» και να ακούτε το Γιώργο Εγγλέζο ‒ όνομα μέλους jorge στην εκπομπή του με τίτλο «Μελωδρόμιο»:
radio.musicheaven.gr

Εδώ μπορείτε να βρείτε το link για το blog του Γιώργου Εγγλέζου ‒ όνομα μέλους jorge στο «MusicHeaven» με τίτλο «Εκ των έσω»:
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&blogger=jorge

Γράφει η Ιουλία Λυμπεροπούλου.